Ve gündüzle gecenin aynı anı yaşadığı bir sabahlamadan arta kalan yanlarını, toparlamayı başardı. Şimdi milyonlarca hem cinsinden farksız bir şey yapmayacak haritalarda bulunması olanaksız evinden çıkıp, şehir hayatına karışacaktı. Dışarıda her zamankinden farksız telaş kendinden önce güne başladığını gördü.
Bu insanlar nereye gidiyor , ne yeyip, ne içiyorlardı ?
Hepsinin yüzünde en doğal halleri vardı.Uykulu asık bir surat ve bir parça çapak! Fark etti ki, bir barda karşılaşıyor olsalar bu hallerinin sahipleri onlar değilmiş gibi davranacaklardı. Kusursuzdu tamamı. Evrimin en son zincirleri idi ve geceyle gündüzlerinin aynı ana denk geldiği sabahlamaların da arkalarında bir şey bırakmazlardı.
Belki de tek gecelerin insanlarıydı onlar ...
