Biran durdu düşündü, Yıkık bir sokağın hemen başındaydı bu sokağı hiç sevmemişti, yaşayan insanlar ona kötü davranmazlardı. Hiç bir şekilde davranmadıkları için kötü de davranmamışlardı. Ancak o boş, ne yapacağını bilemediği günlerde, zaman durur insanlar hızlanırdı. Kuyruğu yere yakın kaldırımın başında bekler sessizce etrafa bakardı. Yalnızca dururdu. Durmak bir eylem olabilir miydi ?
İnsanlar birer eve muhtaç canlılardı. Kimiside dışarıya muhtaçtı akşamları. İnsanlık uyurken uyanırlardı. Ancak hiç eve muhtaç olmadığını fark etti. Öyle zamanlar olurdu ki, hızlıca yol aldığı o uzun zamanlar, bir yere varmadığını, her hangi bir yere yaklaşmadığını anlardı.
Her şey ya çok uzakta yada fazla yakındı.Evet şanslı köpekler elbette vardı, varacak bir yerleri olduğundandı şanslılıkları. Sokak köpeği olmak, evin adresini kaybetmekten pekte farklı değildi. Büyük kültürlerin her zaman büyük çöpleri olmuştu bu sıkıntı değildi, yemek bulunurdu. Yıkık dökük evleri çoktan evsiz insanlar sahiplenmişti. Onlara kendisinden daha çok acırdı.
Yazık, onlarda az önce o göçükler altında kalmışlardı. Normal insanlar gibi ölmüşlerdi belkide biraz şanslılardı.
Bu sokakta kaybetmişti diğerlerini. Birinin boynunda fazlasıyla sıkılmış bir ip vardı. Ev sahibi olacağını düşünmüştü. ip sahibi olabildi. Çöp tenekesinde idi cesedi.
Biri yanlış zamanda yanlış yerdeydi, insan enikleri peşine düşmüş zorla dövüştürmüşlerdi. Dövüşmeyi bilmezdi. Bilgisizliği de getirdi ecelini.
İnsanlığı öldürmenin güzelliği acı bir tat oluşturdu dilinde. Evet nefretini dökebilmiş, geçmişin tüm pis izlerini silebilmişti. Ancak silinenler,tüm geçmişini de silmişti. Makus talihi insanlığa yenilmişti ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder