son damladan önceki ilk çıldırış

Sımsıkı bağlı elleri kolları, sert bir denizci düğümüydü bu.Bir denizcinin son hediyesiydi ona.Ve biri sımsıkı bir çuvalın içine koymuştu onu.Daracık çuvalın içinde zar zor yer bulmuştu kendine.Ve bir çuvalcının belkide ilk hediyesiydi hayatında.Ve bir diğeri ise daracık bir sandıkta onu kilitledikten sonra kaldırıp denize attı, diğer tüm hediyelerle birlikte.İki tanık vardı bu yaşananlara, biri kendisi diğeri ise hediyelerden ziyade hareket edemeyişinin son damlasıydı. Evet nefes alıyordu her ne kadar dizi çenesine yapışmış bir konumda olsa da, bunu umursamıyordu. O son damlayı bekliyordu.Belkide o çoktan gelip geçmişti ve biliyordu ki bu bekleyiş elini kolunu bağlayıp denizin derinliklerine çoktan göndermişti. Ancak fark edilen yalnızlık, bekleyişten daha çok can yakıyordu. Ve beklemeye devam etti maddelerden oluşan sıvı cisim ne zaman ki aklını başına alacak,işte o zaman yapılması gerekeni yapmak isteyecek,bir volkan gibi patlayıp esip gürleyecekti .... Ancak bir işe yaramayacaktı ....